در طول سال های فعالیت حرفه ای در حوزه رفتارشناسی سگ ها، موارد زیادی از صدای بیش از حد سگ ها را بررسی کرده ام. یکی از کلیدی ترین عوامل در کنترل پارس سگ، شناخت دقیق ریتم و الگوی پارس کردن است که در این مطلب به خوبی به آن اشاره شد. تشخیص اینکه آیا پارس به صورت ممتد است یا همراه با وقفه، می تواند سرنخ های مهمی برای ریشه یابی مشکل ارائه دهد.
آموزش دستور ساکت در صورتی که به درستی اجرا شود، یکی از موثرترین تکنیک های ممکن است. در یک مورد خاص، سگی که به دلیل پارس های مداوم در معرض خطر اخراج از آپارتمان بود، با سه هفته تمرین منظم این دستور به شکل قابل توجهی بهبود پیدا کرد. نکته مهم در این روش، تداوم و پافشاری در اجراست.
رابطه مستقیمی بین سطح انرژی سگ و میزان پارس کردن وجود دارد. سگ هایی که برنامه منظم ورزشی دارند، معمولا در محیط خانه آرام تر هستند. البته نوع ورزش نیز اهمیت دارد؛ پیاده روی ساده کافی نیست و باید فعالیت های چالش برانگیز مانند دویدن یا بازی های فکری را نیز در برنامه گنجاند.
محیط زندگی سگ عامل تعیین کننده دیگری است که باید به دقت بررسی شود. در تجربه کاری، مشاهده کرده ام که تغییر مکان خواب سگ به مکانی با نور کمتر و دور از پنجره، در بسیاری موارد توانسته پارس های ناخواسته را تا پنجاه درصد کاهش دهد. این تغییر کوچک گاهی تاثیر شگفت انگیزی دارد.
بسیاری از صاحبان سگ از نقش رژیم غذایی در رفتار حیوان غافل هستند. غذاهای با پروتئین بالا و برخی افزودنی های خوراکی می توانند موجب افزایش اضطراب و در نتیجه پارس بیشتر شوند. جایگزین کردن وعده های غذایی با گزینه های با کیفیت تر و طبیعی تر، در چندین موردی که شخصا بررسی کرده ام، نتایج قابل توجهی داشته است.
در میان روش های ذکر شده در مقاله، اجتماعی سازی سگ ها اغلب نادیده گرفته می شود. قرار دادن تدریجی سگ در معرض محرک های مختلف و آموزش واکنش مناسب، نیازمند زمان است اما اثرات بلندمدت آن بسیار ارزشمندتر از روش های سریع اما موقتی خواهد بود. این بخش از مقاله نکات ارزشمندی را ارائه کرده است.
مطالعه این مطلب مرا به بررسی سایر مقالات سایت ترغیب کرد که سطح علمی بالا و کاربردی بودنشان قابل تقدیر است. در پایان باید تاکید کنم موفقیت در کنترل پارس سگ نیازمند ترکیبی از روش های مختلف است و صبر و حوصله صاحب سگ نقش کلیدی در این فرآیند ایفا می کند.
در طول سال های فعالیت حرفه ای در حوزه رفتارشناسی سگ ها، موارد زیادی از صدای بیش از حد سگ ها را بررسی کرده ام. یکی از کلیدی ترین عوامل در کنترل پارس سگ، شناخت دقیق ریتم و الگوی پارس کردن است که در این مطلب به خوبی به آن اشاره شد. تشخیص اینکه آیا پارس به صورت ممتد است یا همراه با وقفه، می تواند سرنخ های مهمی برای ریشه یابی مشکل ارائه دهد.
آموزش دستور ساکت در صورتی که به درستی اجرا شود، یکی از موثرترین تکنیک های ممکن است. در یک مورد خاص، سگی که به دلیل پارس های مداوم در معرض خطر اخراج از آپارتمان بود، با سه هفته تمرین منظم این دستور به شکل قابل توجهی بهبود پیدا کرد. نکته مهم در این روش، تداوم و پافشاری در اجراست.
رابطه مستقیمی بین سطح انرژی سگ و میزان پارس کردن وجود دارد. سگ هایی که برنامه منظم ورزشی دارند، معمولا در محیط خانه آرام تر هستند. البته نوع ورزش نیز اهمیت دارد؛ پیاده روی ساده کافی نیست و باید فعالیت های چالش برانگیز مانند دویدن یا بازی های فکری را نیز در برنامه گنجاند.
محیط زندگی سگ عامل تعیین کننده دیگری است که باید به دقت بررسی شود. در تجربه کاری، مشاهده کرده ام که تغییر مکان خواب سگ به مکانی با نور کمتر و دور از پنجره، در بسیاری موارد توانسته پارس های ناخواسته را تا پنجاه درصد کاهش دهد. این تغییر کوچک گاهی تاثیر شگفت انگیزی دارد.
بسیاری از صاحبان سگ از نقش رژیم غذایی در رفتار حیوان غافل هستند. غذاهای با پروتئین بالا و برخی افزودنی های خوراکی می توانند موجب افزایش اضطراب و در نتیجه پارس بیشتر شوند. جایگزین کردن وعده های غذایی با گزینه های با کیفیت تر و طبیعی تر، در چندین موردی که شخصا بررسی کرده ام، نتایج قابل توجهی داشته است.
در میان روش های ذکر شده در مقاله، اجتماعی سازی سگ ها اغلب نادیده گرفته می شود. قرار دادن تدریجی سگ در معرض محرک های مختلف و آموزش واکنش مناسب، نیازمند زمان است اما اثرات بلندمدت آن بسیار ارزشمندتر از روش های سریع اما موقتی خواهد بود. این بخش از مقاله نکات ارزشمندی را ارائه کرده است.
مطالعه این مطلب مرا به بررسی سایر مقالات سایت ترغیب کرد که سطح علمی بالا و کاربردی بودنشان قابل تقدیر است. در پایان باید تاکید کنم موفقیت در کنترل پارس سگ نیازمند ترکیبی از روش های مختلف است و صبر و حوصله صاحب سگ نقش کلیدی در این فرآیند ایفا می کند.