اگر در آپارتمان زندگی می‌کنید و رویای داشتن یک سگ را در سر می‌پرورانید، احتمالا نگران میزان پارس کردن سگ هستید. همسایه‌ها و قوانین آپارتمان ممکن است اجازه ندهند سگی پر سروصدا داشته باشید. خبر خوب این است که نژادهای سگ مختلفی وجود دارند که به طور طبیعی کمتر پارس می‌کنند و برای زندگی در آپارتمان مناسب‌تر هستند. انتخاب نژاد مناسب، کلید داشتن یک سگ شاد و بی دردسر در آپارتمان است. در این لیست، 16 نژاد سگ را معرفی می‌کنیم که به کم پارس کردن و سازگاری با زندگی آپارتمانی معروف هستند:

• ✔️

  باسنجی (Basenji):

  این نژاد به “سگ بی صدا” معروف است زیرا به جای پارس کردن، صدایی شبیه “یودل” از خود تولید می‌کند.
• ✔️

  بولداگ فرانسوی (French Bulldog):

  این سگ‌های کوچک و دوست‌داشتنی، معمولاً آرام هستند و زیاد پارس نمی‌کنند.
• ✔️

  شی هوا هوا (Chihuahua):

  اگرچه شی هوا هواها می‌توانند پرانرژی باشند، اما به طور معمول سگ‌های پر سر و صدایی نیستند.
• ✔️

  کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel):

  این سگ‌ها مهربان و آرام هستند و به ندرت بی‌دلیل پارس می‌کنند.
• ✔️

  گری هوند (Greyhound):

  برخلاف تصور عمومی، گری هوندها سگ‌های بسیار آرامی هستند و در داخل خانه بسیار ساکت هستند.
• ✔️

  شیتزو (Shih Tzu):

  این سگ‌های کوچک و مودب، معمولاً آرام هستند و فقط در صورت لزوم پارس می‌کنند.
• ✔️

  هاوانیز (Havanese):

  هاوانیزها باهوش و آموزش پذیر هستند و می‌توان آنها را برای کاهش پارس کردن آموزش داد.
• ✔️

  بولداگ (Bulldog):

  بولداگ‌ها معمولاً سگ‌های آرامی هستند و زیاد پارس نمی‌کنند.
• ✔️

  بورزوی (Borzoi):

  بورزوی ها سگ های بسیار نجیب و آرام با نیازهای ورزشی متوسط هستند و زیاد پارس نمی کنند
• ✔️

  پیکینیز (Pekingese):

  پیکینیزها سگ های همراه خوب هستند و آرام و وفادار هستند. آنها زیاد پارس نمی کنند.
• ✔️

  سگ سنت برنارد (Saint Bernard):

  سگ های سنت برنارد مهربان و صبور هستند و زیاد پارس نمی کنند
• ✔️

  جاپانیز چین (Japanese Chin):

  سگ های ژاپنی همراهان کاملا مطلوبی هستند که پارس نمی کنند
• ✔️

  نیوفاندلند (Newfoundland):

  نیوفاندلندها به عنوان سگ های ملایم شناخته می شوند و اگرچه بزرگتر هستند، اما سگ های پارس کننده ای نیستند
• ✔️

  مایورکا شپرد داگ (Majorca Shepherd Dog):

  سگ های باهوش و مطیع و مناسب برای زندگی در آپارتمان هستند و زیاد پارس نمی کنند
• ✔️

  بست هوند (Basset Hound):

  به دلیل خلق و خوی آرام و طبیعت مهربان آنها انتخاب خوبی است و به دلیل طبیعت مهربانشان زیاد پارس نمی کنند.
• ✔️

  بیچون فریز (Bichon Frise):

  نژادهای شاد و بازیگوش سگ هستند که کم پارس می کنند

به خاطر داشته باشید که حتی نژادهای کم پارس کننده هم ممکن است گاهی اوقات پارس کنند. آموزش و تربیت مناسب نقش مهمی در کنترل پارس کردن سگ دارد. آموزش اطاعت، اجتماعی کردن زودهنگام و فراهم کردن فعالیت‌های ذهنی و جسمی کافی می‌تواند به کاهش پارس کردن غیرضروری کمک کند. علاوه بر نژاد، عوامل دیگری نیز بر میزان پارس کردن سگ تأثیر می‌گذارند، از جمله شخصیت سگ، میزان آموزش و محیط زندگی. برخی از سگ‌ها به طور طبیعی آرام‌تر از بقیه هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بیشتر پارس کنند تا توجه شما را جلب کنند یا از قلمرو خود محافظت کنند. قبل از انتخاب یک سگ، حتماً در مورد نژادهای مختلف تحقیق کنید و با یک پرورش دهنده یا متخصص رفتار سگ مشورت کنید تا بهترین گزینه را برای سبک زندگی و شرایط آپارتمان خود پیدا کنید.

16 نژاد برتر سگ آپارتمانی آرام و بی صدا (که زیاد پارس نمی‌کنند!)

1. باسنجی (Basenji)

باسنجی ها به دلیل عدم توانایی در پارس کردن مشهور هستند! آنها به جای پارس کردن، صدایی شبیه به “یودل” یا خنده کوتاه تولید می کنند. آنها سگ های باهوش، فعال و مستقلی هستند. این سگ ها نیاز به ورزش منظم دارند و برای کسانی که تجربه نگهداری از سگ دارند، مناسب تر هستند. باسنجی ها به طور کلی سگ های سالمی هستند اما ممکن است مستعد برخی مشکلات ژنتیکی باشند. آموزش زودهنگام و اجتماعی سازی بسیار مهم است. آنها ریزش موی کمی دارند و نیاز به آراستگی زیادی ندارند. این سگ ها عاشق بازی و فعالیت هستند. باسنجی ها به صاحبانی صبور و با تجربه نیاز دارند.

2. بولداگ فرانسوی (French Bulldog)

بولداگ های فرانسوی معمولاً سگ های آرامی هستند و به اندازه بسیاری از نژادهای دیگر پارس نمی کنند. آنها سگ های مهربان، بازیگوش و سازگار هستند که آنها را به یک انتخاب عالی برای زندگی آپارتمانی تبدیل می کند. آنها نیاز به ورزش متوسط دارند و برای خانواده ها و افراد مجرد مناسب هستند. بولداگ های فرانسوی مستعد مشکلات تنفسی هستند و باید در آب و هوای گرم مراقب آنها بود. آموزش باید با صبر و حوصله انجام شود زیرا آنها میتوانند لجباز باشند. آنها ریزش موی متوسطی دارند و نیاز به تمیز کردن منظم دارند. این سگ ها عاشق توجه و محبت هستند. بولداگ های فرانسوی به صاحبانی با مسئولیت پذیری بالا نیاز دارند.

3. شیه تزو (Shih Tzu)

شیه تزوها سگ های کوچکی هستند که به طور کلی آرام هستند و پارس کمتری دارند. آنها سگ های مهربان، بازیگوش و وفاداری هستند که از بودن در کنار صاحبانشان لذت می برند. آنها نیاز به ورزش کمی دارند و برای افراد مسن یا کسانی که سبک زندگی کم تحرکی دارند مناسب هستند. شیه تزوها مستعد مشکلات چشمی هستند و نیاز به مراقبت منظم دارند. آموزش باید با تشویق و پاداش انجام شود. آنها نیاز به آراستگی منظم دارند تا از گره خوردن موهایشان جلوگیری شود. این سگ ها عاشق نوازش و توجه هستند. شیه تزوها به صاحبانی صبور و مهربان نیاز دارند.

4. کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel)

این نژاد سگی آرام و مهربان است که معمولاً پارس زیادی نمی‌کند. آنها سگ های اجتماعی و سازگاری هستند که به راحتی با محیط آپارتمان کنار می آیند. نیاز به ورزش متوسط دارند و برای خانواده ها و افراد مجرد مناسب هستند. کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل مستعد مشکلات قلبی هستند و نیاز به معاینات منظم دارند. آموزش باید با مهربانی و صبر انجام شود. آنها نیاز به آراستگی منظم دارند تا موهایشان براق و سالم بماند. این سگ ها عاشق بازی و پیاده روی هستند. کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل به صاحبانی دلسوز و مسئولیت پذیر نیاز دارند.

5. گریت دین (Great Dane)

با وجود جثه بزرگشان، گریت دین ها معمولاً سگ های آرامی هستند و به اندازه سایر نژادها پارس نمی کنند. آنها سگ های مهربان، ملایم و باوقاری هستند که از بودن در کنار خانواده شان لذت می برند. آنها نیاز به ورزش متوسط دارند و برای خانه هایی با فضای کافی مناسب هستند. گریت دین ها مستعد مشکلات مفصلی هستند و باید مراقب رژیم غذایی و ورزش آنها بود. آموزش زودهنگام و اجتماعی سازی بسیار مهم است. آنها ریزش موی کمی دارند و نیاز به آراستگی زیادی ندارند. این سگ ها عاشق استراحت و خوابیدن هستند. گریت دین ها به صاحبانی قوی و با تجربه نیاز دارند.

6. بورزوی (Borzoi)

بورزوی سگی آرام و اصیل است که معمولاً پارس زیادی نمی‌کند. آنها سگ های مستقلی هستند اما از بودن در کنار صاحبانشان لذت می برند. آنها نیاز به ورزش زیادی دارند و برای خانه هایی با فضای باز مناسب هستند. بورزوی مستعد برخی مشکلات ژنتیکی هستند و نیاز به معاینات منظم دارند. آموزش باید با صبر و حوصله انجام شود زیرا آنها میتوانند مستقل باشند. آنها ریزش موی زیادی دارند و نیاز به تمیز کردن منظم دارند. این سگ ها عاشق دویدن و تعقیب کردن هستند. بورزوی به صاحبانی با تجربه و صبور نیاز دارند.

7. نیوفاندلند (Newfoundland)

نیوفاندلندها سگ های بزرگی هستند که به طور کلی آرام هستند و پارس کمتری دارند. آنها سگ های مهربان، صبور و وفاداری هستند که به خاطر عشقشان به کودکان مشهور هستند. آنها نیاز به ورزش متوسط دارند و برای خانه هایی با فضای کافی مناسب هستند. نیوفاندلندها مستعد مشکلات مفصلی هستند و باید مراقب رژیم غذایی و ورزش آنها بود. آموزش زودهنگام و اجتماعی سازی بسیار مهم است. آنها ریزش موی زیادی دارند و نیاز به آراستگی منظم دارند. این سگ ها عاشق شنا و آب بازی هستند. نیوفاندلندها به صاحبانی قوی و دلسوز نیاز دارند.

8. پامرانین (Pomeranian)

پامرانین ها سگ های کوچکی هستند اما نسبت به اندازه شان آرام هستند و خیلی پارس نمیکنند. آنها نیاز به ورزش کمی دارند. آنها به آموزش با حوصله نیاز دارند. آنها نیازمند مراقبت از مو هستند. آنها سگ های باهوشی هستند. آنها دوست دارند که بغل شوند. آنها به صاحبان مهربان نیاز دارند.

9. بیچون فریز (Bichon Frise)

بیچون فریزها سگ های کوچکی هستند که به طور کلی آرام هستند و پارس کمتری دارند. آنها سگ های مهربان، بازیگوش و وفاداری هستند. آنها نیاز به ورزش کمی دارند و برای افراد مسن مناسب هستند. آموزش باید با تشویق و پاداش انجام شود. آنها نیاز به آراستگی منظم دارند. آنها سگ های باهوشی هستند. آنها دوست دارند که با بچه ها بازی کنند. آنها به صاحبان صبور و مهربان نیاز دارند.

10. شیه پوم (Shih Poo)

این سگ ها به اندازه نژادهای دیگر پارس نمیکنند. آنها نیاز به ورزش کمی دارند. آنها به آموزش زودهنگام نیاز دارند. آنها نیاز به مراقبت از مو دارند. آنها باهوش هستند. آنها دوست دارند که بازی کنند. آنها به صاحبان مهربان نیاز دارند.

11. سالوکی (Saluki)

سالوکی ها سگ های بزرگی هستند که به طور کلی آرام هستند و پارس کمتری دارند. آنها نیاز به ورزش زیاد دارند. آنها به آموزش با حوصله نیاز دارند. آنها ریزش موی کمی دارند. آنها باهوش هستند. آنها دوست دارند که بدوند. آنها به صاحبان با تجربه نیاز دارند.

12. شتلند شیپداگ (Shetland Sheepdog)

شِلتیدها به اندازه نژادهای دیگر پارس نمی کنند. آنها نیاز به ورزش زیادی دارند. آنها نیازمند آموزش مداوم هستند. آنها نیاز به مراقبت از مو دارند. آنها سگ های باهوشی هستند. آنها عاشق یادگیری و آموزش هستند. آنها به صاحبان فعال نیاز دارند.

13. یورکشایر تریر (Yorkshire Terrier)

این نژاد سگ ها آرامتر از خیلی از نژاد های کوچک دیگر هستند. آنها نیاز به ورزش متوسط دارند. آنها آموزش پذیری بالایی دارند. آنها نیازمند رسیدگی به مو هستند. این نژاد سگ باهوش است. این نژاد سگ دوست داشتنی است. این نژاد به صاحبانی با حوصله نیاز دارد.

14. ژاپنی اسپیتز (Japanese Spitz)

به طور معمول پارس زیادی نمیکنند. آنها نیاز به ورزش متوسط دارند. آموزش پذیر هستند. به رسیدگی به مو نیاز دارند. آنها سگ های باهوشی هستند. آنها عاشق توجه هستند. به صاحبان دلسوز نیاز دارند.

15. پکینیز (Pekingese)

پکینیز سگی آرام است و خیلی پارس نمیکند. آنها نیاز به ورزش کمی دارند. آموزش پذیری متوسطی دارند. به رسیدگی به مو نیاز دارند. آنها سگ های باهوشی هستند. به توجه زیادی نیاز دارند. به صاحبان صبور نیاز دارند.

16. لهاسا آپسو (Lhasa Apso)

این نژاد سگ خیلی پارس نمیکند. نیاز به ورزش متوسط دارند. آموزش پذیر هستند. نیازمند رسیدگی به مو هستند. سگ های باهوشی هستند. آنها عاشق بازی هستند. آنها نیاز به صاحبانی صبور و آگاه دارند.